اختلال تنیدگی پسضربه ای، یک اختلال شدید روانی است که پس از تجربه شدید رویداد تنیدگی زا به وجود می آید. این اختلال با نشانه های منحصربه فرد مانند یادآوری و بازگشت غیرارادی خاطره در قالب افکار مزاحم، کابوس و اجتناب از یادآوری این رویداد، باعث ایجاد تغییراتی در فرایندهای هیجانی و شناختی مانند حافظه، توجه، برنامه ریزي و حل مسئله می شود (هایز، ونل ذاکر و شین، 2012 ؛ بلک و دیگران، 1995 ؛ انجمن روان پزشکی آمریکا  2013 ). مواجهه با این تجربه های آسیب زا در،  نوجوانان می تواند اهمیت بسزایی داشته باشد زیرا نوجوانی زمانی است که فرد به دنبال کسب هویت است و هرگونه رویداد آسیب پذیرمی تواند این فرایند را مختل سازد (هالس و یودفسکی، 2003 ). همچنین نوجوانی همراه با آغاز دوره بلوغ است، به همین دلیل ممکن است مشکلات رفتاری و عاطفی بیشتری در آنها نمایان شود (کرن، 2005 ). تجربه رویداد آسیب زا در نوجوانان سبب ایجاد احساس غمگینی، احساس گناه، احساس خجالت و شرم و عدم توانایی مهار این احساسات می شود (ویل آلبا و لویز، 2007)