چکیده هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش حافظه کاري هیجانی در توانایی مهار عواطف نوجوانان مبتلابه اختلال تنیدگی پس ضربه اي بود. بدین منظور، در چهارچوب طرح تجربی تک آزمودنی خطوط پایه چندگانه با ورود پلکانی، سه نوجوان (دو دختر، یک پسر) از مراکز آموزش کودکان کار شهر کرج با استفاده از ابزارهاي تشخیصی مصاحبه بالینی ساختاریافته و مقیاس تأثیر رویداد (ویس و مارمر، 1997 (به صورت نمونه برداري در دسترس انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به صورت انفرادي، طی 20 جلسه تحت آموزش حافظه کاري هیجانی قرار گرفتند و در سه مرحله (قبل از آموزش، مراحل آموزش و دو ماه پیگیري) به وسیله مقیاس مهار عواطف (ویلیامبز، چامبلس و اهرنس، 1997 (ارزیابی شدند. به منظور تحلیل داده ها از شاخصهاي تغییر روند، شیب، بازبینی نمودارها و براي تعیین معناداري بالینی از شاخص کوهن، درصد بهبودي و اندازه اثر استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که آموزش حافظه کاري هیجانی منجر به افزایش توانایی شرکت کنندگان در توانایی مهار عواطف از مرحله پیش از آموزش تا پیگیري شده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت آموزش حافظه کاري هیجانی، گزینه مناسبی براي افزایش توانایی مهار عواطف نوجوانان مبتلابه اختلال تنیدگی پس ضربه اي است.